Το Βιβλίο αυτό θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ένα κολλαζ από φράσεις φιλοσοφων και λογοτεχνών. Καθε παράγραφος είναι του τύπου : "όπως είπε και ο Χ.. ", κι έτσι ο συγγραφέας γίνεται κουραστικός από τον πρόλογο. Στην κυριολεξία, καθε μια παράγραφος είναι έτσι. Ο δε μεταφραστής έχει φιλοτιμηθεί να εξηγήσει ότι δεν έχει εξηγήσει ο συγγραφέας, κι έχει βάλει εκατοντάδες αστερισκους και παραπομπές από κάτω.

Το βιβλίο διαβάζεται, αλλά ο συγγραφέας δεν φαίνεται να κατέχει ιδιαίτερα ουτε το σατιρικό λόγο, ούτε και το πρόβλημα της βλακειας. Προτιμήστε κάποιο άλλη σάτιρα επί του θέματος. Πχ του Λεμπέση ή του Θεοδώρου Καρζή.